Mijn dochter en ik, allebei 14 met een wereld van verschil

Je hebt soms van die momenten dat je onverwachts in het verleden wordt gedropt. Of je nu wil, of liever mijd, je ontkomt er niet aan. Nu moet ik eerlijk toegeven dat met een puberdochter in huis, ik mijn eigen jeugd regelmatig herbeleef. Is het niet door een trigger van haar, waarvan ik dacht… shoot… zo deed ik dat ook, dan is het wel in mooi gesprekken met vriendinnen, omdat we die tijd zelf nog zo goed kunnen herinneren. Afgelopen week was zo’n bijzonder moment…..

Het was vroeg, zaten aan het ontbijt en ik deelde Lynn mee dat we haar zak- en kleedgeld zouden verhogen. Na twee jaar vond ik het wel tijd om haar meer financiële verantwoordelijkheid te geven. Ze had het de laatste tijd al over bijbaantjes en oppassen gehad, maar omdat ze veel uren traint, het VWO doet en ook nog een leuk sociaal leven wil leiden, vroeg ik haar waar ze die tijd vandaan zou halen. Als ouder gun ik haar haar plezier in de turnhal. Als tussenoplossing had ik bedacht om vrijwillig haar maandbedrag te verhogen. Na twee jaar vind ik dit helemaal oké. Oók omdat ik gezien heb hoe ze de afgelopen twee jaar met het geld is omgegaan en wat ze hiervan nu al geleerd heeft.

Zak- en kleedgeld

Jesse vond het interessant. Heeft zakgeld en wil geen kleedgeld. Maar ook hem nu opnieuw kleedgeld aangeboden. Ik geloof sterk in deze vorm financiële educatie. Zak- en kleedgeld is leergeld. Met dit geld komen ze erachter wat alles kost, maken ze hun eigen fouten hiermee wat mag (zelfs moet) en leren ze plannen. Wetenschappelijk is bewezen dat in puberhersenen het onderdeel ‘planning’ nog niet volledig ontwikkeld is, dus een beetje stimulans kan geen kwaad.

Lynn legt de bankierenapp uit en hoe zij dit gebruikt.

Mijn dochter, grijpt dit moment aan om haar broer alle voordelen te benoemen. Ze pakt haar mobiel erbij en vertelt van alles over de bankierenapp en hoe zij het heeft ingericht. Hoe ze met haar geld en de spaarpotjes omgaat etc. Ze vertelt dit zo vol plezier, dat broerlief het wel ziet zitten, maar toch nog even na wil denken. Een glundermoment voor mij, want praten over geld vind ik de normaalste zaak van de wereld, maar ik weet ook dat dit in veel gezinnen te weinig gebeurt.

Flashback naar toen ik 14 jaar was

En toen zomaar vanuit het niets, kwam die flashback naar mijn eigen jeugd. Van toen ik ook 14 jaar was en ik me ter plekke realiseerde in wat voor rot jaar ik juist zat.

En als vanzelf vertelde ik dat ik blij was en ze dit kon bieden, omdat ik op mijn 14e in een heel andere situatie leefde als zij nu. Mijn leven was in alle opzichten 180 graden anders dan die van haar. We spraken erover. Lynn en ik, want Jesse was inmiddels al vertrokken naar de badkamer om zich klaar te maken voor school, dus ik kon echt de verschillen tussen haar en mij vertellen. Mijn dochter en ik, allebei 14 met een wereld van verschil.

Gescheiden ouders en geld werd schaars

Ik met net gescheiden ouders. Een moeder die in de bijstand terecht kwam. Ik die daarvan alles meekreeg. Alle negatieve effecten die die situatie meebracht. De situatie waarin geld schaars werd. Een vader die weer bij zijn ouders in Wijhe moest gaan wonen en ons in zijn verdriet meenam. Ik was al een vreemde eend in de bijt, maar in die periode voelde ik me nog eenzamer, klein, rot en onzeker. We verhuisden en ik moest weer een slaapkamer gaan delen. Vreselijk was dat! Mijn veilige thuishaven was weg, maar gelukkig zocht en vond ik deze bij mijn vriendinnen en hun ouders terug. Ik ging al vroeg aan het werk, om mijn eigen spullen te kunnen kopen en mijn leven op te fleuren. Mijn positieve karakter heeft me er prima doorheen getrokken hoor, maar……

Haar leefwereld nu is zo anders dan die van mij toen….

Het verschil met Lynn haar leven nu is zoooo groot. Al beseft zij dat helemaal niet, omdat zij niet beter weet. Gelukkig maar. Het is een heerlijke, vrolijke dochter met haar eigen fijne slaapplek in huis, een mooi maandbedrag aan zak- en kleedgeld, een leuk sociaal leven met vriendinnen en kan zich volledig op haar school en turnsport richten. We kregen het over de vakantie van afgelopen oktober. Met zijn tweeën 5 dagen naar Mallorca, hoe fijn dat was, maar ook hoe luxe dat eigenlijk is. Ook zij mag zich nu al bewust worden van het feit dat zulke ‘luxe’ uitgaven absoluut niet vanzelfsprekend zijn. Ja wij hebben het goed nu, maar ik weet ook hoe het anders kan zijn.

Mijn vakantie vroeger

Ik vertelde haar dat wij vroeger nooit naar het buitenland gingen. Dat we (tot aan de scheiding) met de hele familie allemaal een eigen huisje in Ponypark Slagharen huurden voor een week. Dát waren mijn vakantieherinneringen. Eén plek, ieder jaar weer met ooms en tantes en opa en oma een week die kant op. Hoe simpel ook. Het waren fantastische weken en dat deze fijne herinneringen van mij zeker niet minder zijn als de herinneringen van haar. Die bewustwording, het grote verschil tussen haar en mij, erover kunnen praten samen, is fijn! Ik gun haar dit rustige leven. Het geeft mij ook geen pijnlijk of jaloers gevoel, maar er één van trots en blijheid! Dankbaar dat zij in een heel andere situatie haar puberjaren kan en mag beleven.

Ik zucht…. Besef en voel zelfs dat door dit gesprek, ik toch weer een soort van kleine verwerking heb gedaan. Heel gek! Het is een verleden die je altijd met je meedraagt. Je vraagt als kind niet om gescheiden ouders. De impact daarvan was en blijft blijkbaar altijd aanwezig. Oók na 32 jaren nog. Of misschien wel juist nu, omdat je zelf een dochter van die leeftijd hebt. Ik onderga het maar gewoon, want het zal mij ongetwijfeld ook wel weer wat goeds opleveren.

De tijd is om…. Mijn kleine babymeisje moet naar school. Dit gesprek was goud waard! Ik kijk nog eens goed om me heen. Ik heb het gered! En besef….

Geluk zit hem in de kleinste dingen!