Nabestaandenzorg ontlast én ontzorgt

Een deukje in de muur is nog steeds een stille getuige van die ochtend waarin wanhoop en verdriet me overmeesterden. Ik kan niet meer stoppen met huilen, wil hier niet nog een keer doorheen, maar we hebben simpelweg geen keus. We moeten wel. De rustige litteken die ik had overgehouden aan het verdriet van mijn moeder scheurt weer open. Alles komt terug maar de toen opgedane ‘ervaringen’ kunnen we nu  voor mijn vader inzetten.

Wie gaat er voor hen zorgen, als ik er niet meer ben?

We gaan weer ziekenhuis in, ziekenhuis uit, steunen hem en hebben veel hoop, maar de ingezette immunotherapie mocht bij hem niet baten en is hij ná zeven maanden opgegeven. We werken toe naar zijn afscheid. Qua papierwinkel had hij alles goed op orde. Zijn laatste wensen worden besproken en dan komt voor hem het moeilijkste gedeelte, serieuze zorgen om zijn hoogbejaarde moeder en verstandelijk beperkte broer. Want wie gaat er voor hen zorgen als hij er niet meer is?

Tot dan konden ze, dankzij mijn vader, nog steeds samen zelfstandig thuis blijven wonen. Jarenlang was hij hun mantelzorger en regelde alles voor ze! Oók de financiële zaken. Dit nam ik de laatste weken voor zijn dood al een beetje over, omdat hij lichamelijk al niet meer in staat was om naar zijn moeder en broer te rijden. Bij het bekijken van de inhoud van een oud koekblik, vond ik hem. Die ene mooie brief uit 1964 gericht aan mijn oma. Een paar weken terug postte ik nog over. Het brengt zoveel herinneringen bij mij naar boven, waardoor die brief nu voor mij een bijzondere lading heeft gekregen. Het herinnert mij nu aan het moment van vijf jaar terug, de situatie waar ik toe in zat. Wat is er sindsdien veel gebeurd.

Het overlijden en de administratieve en financiële afwikkeling daarna… Wat was ik toen graag ontzorgd geweest.

Vandaag is het vijf jaar geleden dat mijn ontzettend lieve, zorgzame vader overleed. Met zijn overlijden kwam ook het verdriet van mijn moeder terug. Na haar overlijden heb ik dat verdriet van me afgezet, afgegooid. Ging meteen weer door en maar door en door. Dit kreeg ik als een boomerang terug! De jaren 2016 en 2017 werden daarmee zware jaren. Ik nam voor de tweede keer als nabestaande de financiële afwikkeling op mij. Daarnaast nam ik de financiële zorgtaken voor mijn oma en oom op me en werd ik hun bewindvoerder en mentor. Oók werd voor hen ambulante begeleiding ingezet, omdat ik dit er echt niet bij kon hebben.

De wetenschap dat er nabestaandenzorg bestaat

Waar ik toen niet van afwist, maar nu wel, was het bestaan van nabestaandenzorg. Een begeleider die ondersteunt en begeleidt bij de administratieve en financiële afwikkeling van zaken die ná, maar ook vóór de uitvaart geregeld kunnen en moeten worden, maar belangrijker nog jou óók een luisterend oor biedt, erkenning geeft voor jouw gevoelens omdat het er mag zijn. Wat heb ik dat gemist! Je zit nog vers in je rouw en verdriet en ‘moet’ meteen weer door met regelzaken. Psyschisch ontzettend zwaar wat bij mij resulteerde in een ziekmelding bij mijn werkgever. Werken ging niet, het was gewoon té veel. Ruim vier maanden ben ik uit de running geweest, maar wat was ik blij met mijn werkgever die mij die ruimte gaf, waarvan ik nu weet dat dit niet genormaliseerd is.

Dankzij de fantastische hulp van de ambulant begeleidster van mijn oom, die mij praktische hulp bood als er post binnenkwam (iets wat ze niet had hoeven doen), ben ik er relatief toch snel bovenop gekomen en voelde ik na vier maanden weer de ruimte in mijn hoofd om weer aan het werk te gaan. Maar wat was het fijn geweest als mij toen de hulp van een nabestaandenbegeleider was aangeboden, of als ik zelf van het bestaan van dit beroep had af geweten. Inmiddels weet ik dat iemand ontlasten, of ontzorgen bijdraagt in een sneller herstel.

Nabestaandenzorg heeft een preventieve werking! Lees hier alles over nabestaandenzorg, wat het inhoudt en waar je aan kunt denken als jij, of je werkgever voor jou, nabestaandenzorg inzet.

Vandaag is het jouw sterfdag

Nu, vandaag, is het vijf jaar later en kan ik oprecht zeggen, dat het overlijden van mijn ouders mij ook veel moois heeft gebracht en ben ik dankbaar dat ik het nu ook zo kan zien. Mijn verdriet heeft inmiddels een plekje gekregen. Het zijn twee mooi geheelde littekens die af en toe nog even opengaan en dat is helemaal prima. Natuurlijk mis ik ze geregeld, maar dan denk ik aan alle keuzes die ik juist door deze gebeurtenissen heb kunnen maken. Ik ben anders naar mensen gaan kijken, hun kwetsbaarheid her- en erken ik. Ik besef me wat echt belangrijk is en dat is dicht bij je gevoel blijven en doen waar je blij van wordt, je hart volgen en in mijn geval is dat mensen op financieel gebied begeleiden en ondersteunen met al mijn eigen ervaringen in mijn rugzak.

Daarom, vandaag op zijn sterfdag dit blog, als ode aan hem, mijn lieve, zachtaardige vader, de goedzak van onze familie! Vandaag proost ik er eentje op jou én op mijn bedrijf Budgetcoach Me waarin al mijn herinneringen en ervaringen en jouw financiële opvoeding een mooie plek hebben gekregen!

Waar je ook bent…. proost lieve pap en natuurlijk ook mam, love you!

Financiële ondersteuning nodig? Vul onderstaand formulier in of neem vrijblijvend contact met ons op!