Waar een wil is, is een weg!

Vandaag is het Wereldarmoededag. Ook ik sta stil bij de bijna 1 miljoen Nederlanders die in armoede leven. Want ook al hebben we een stelsel van sociale zekerheid, toch lukt het veel mensen niet om rond te komen en hierdoor in de schulden te raken.

Ook denk ik aan mijn eigen jeugd, waarin ik ben opgegroeid in een gezin waar ook niet altijd veel te besteden was. Vooral de periode na de scheiding van mijn ouders. Mijn moeder die met ons rond moest komen van een minimum uitkering. Ze deed haar best dit voor ons te verbergen, maar natuurlijk merkten we dat. Geen ruimte voor extraatjes. Wachten op de kinderbijslag, niet meedoen met andere kinderen, geen Levi’s broek (ja ik kon er één krijgen met een afgeknipte label, gelukkig was dat toen “in”). Geen vleeswaren op mijn brood (maar chocopasta of hagelslag) en mijn broertje die bij de voetbal werd weggestuurd omdat de contributie niet was betaald. Zomaar wat dingen….

Als je hier als puber in opgroeit, merk je dit. Natuurlijk! Maar kan ik nu zeggen dat ik hier slecht van ben geworden? Nee, gelukkig niet. Integendeel zelfs. Ik heb kansen gekregen én ze gegrepen. En deze ervaringen wil ik maar al te lief delen en laten zien dat er altijd een betere toekomst mogelijk is!

Want waar een wil is, is een weg, hoe moeilijk ook. Je moet er alleen voor kiezen en de weg weten te vinden!